Je bent een vrouw met een leuke baan. De buitenwereld ziet iemand die haar zaakjes prima voor elkaar heeft met een mooi huis, een lieve man en leuke pubers. Wat je zelf voelt, is onvrede over de vrouw die je dagelijks in de spiegel ziet. Zij lijkt qua lichaam helemaal niet op de vrouw die je van binnen nog steeds bent. Toch wil het je maar niet lukken om de stap te zetten naar de fittere en gelukkigere versie van jezelf.

Herken je dit:

Je staat voor je kledingkast en grijpt maar weer naar die makkelijk zittende broek en dat ruime shirtje. Blij word je er niet van, maar in ieder geval verhullen ze die extra kilo’s op je buik. Het lukt je niet om blijvend iets aan je gewicht te veranderen, dus je moet het er maar mee doen. Liever zou je dat leuke jurkje aantrekken waar je je vroeger zo goed in voelde. Maar als je het aantrekt, weet je niet hoe snel het weer uit moet. Je lijkt potverdorie wel op een zeekoe.

• Hoe leuk zou het zijn om weer eens een avondje op stap te gaan en je dan aantrekkelijk en sexy te voelen. Maar met dit lichaam voel je je net een oud wijf naast al die andere vrouwen die wel slank zijn. Iedereen kijkt vast naar je als je met dat lijf op de dansvloer staat. Je voelt je al ellendig als je eraan denkt.
• Je merkt dat je niet meer openstaat voor aanraking of een lieve opmerking van je partner. Je moet er niet aan denken dat hij je vetrollen voelt of je naakt ziet. Het enige dat jij dan voelt is ontevredenheid: ‘waarom lukt het me maar niet om van al die tussendoortjes af te blijven?’ Je voelt je een mislukking en je zelfvertrouwen is totaal verdwenen. Je weet dat het afwijzen van je partner je niet gaat helpen en dat het jullie relatie misschien wel extra onder druk zet. Nog een zorg erbij…
• Je neemt je voor om vanaf vandaag streng te zijn voor jezelf. Je eet alleen magere dingen en geen tussendoortjes. Ook heb je gehoord dat het helpt om geen koolhydraten te eten, dus je stort je op een bak rauwkost met avocado en zaden en pitten. Maar in de loop van de middag krijg je zo’n ontzettende honger dat je het eerste pakt wat voorhanden is. Een rol koekjes. Nadat de halve rol op is, baal je en vind je jezelf zo’n slappe vaatdoek dat je al je goede voornemens maar weer over de schutting gooit. De rest van de koekjes gaan ook op. Weer een dag waarop het niet gelukt is…
• Die extra kilo’s en het gebrek aan beweging zorgen ervoor dat je je krakkemikkig en oud voelt. Je energieniveau is ook niet wat je zou willen. Je moet er nu niet aan denken om iets actiefs te gaan doen. En al helemaal niet met dat lichaam. Al weet je dat bewegen, en misschien zelfs sporten, de enige manier is om weer een beetje fit te worden. Maar geen haar op je hoofd die eraan denkt om je in deze staat naar de sportschool te slepen. Daar ga je je pas echt ellendig voelen tussen al die fitte mensen.

Toch weet je dat als je nu geen actie onderneemt, je van kwaad tot erger gaat. Ieder jaar komt er een paar kilo bij. Heel geniepig, zonder dat je het eigenlijk in de gaten hebt. Het lijkt er zelfs op dat je, na ieder dieet dat je volgt, nog zwaarder wordt dan je voorheen was. Je probeert spiegels zoveel mogelijk te vermijden om maar niet geconfronteerd te worden met jezelf. Als je zo doorgaat, krijg je misschien zelfs wel zwáár overgewicht en word je de vrouw die je je altijd hebt voorgenomen niet te worden. En nu ga je toch die kant op… Wat is er toch gebeurd? En waarom lukt het je niet om dit om te keren?